‘Enige weken geleden las ik Het lot of noodlot van Onno Rasker, geschreven door mijn oud-collega Wietze Raven. Soms moet een boek even zinken om er iets over te kunnen zeggen. Zo was dat voor mij ook met dit boek. Vooral het eind heeft me even laten dolen over het strand…

Wietze heeft een roman geschreven die erg toegankelijk is. Je leest hem makkelijk in een ruk uit. Het bevat situaties waar je je makkelijk in kunt inleven, maar ook dingen die voor mij erg ver uit mijn realiteit liggen. Je voelt het ongemak, de irritaties en het gevoel onbegrepen te zijn. Het heden en verleden verweven zich en langzaam wordt het (vreselijke) verleden onthuld. In mijn beleving kan er een vervolg op dit boek komen. Ik heb niet voor niets een tijdje gewacht iets over het boek te schrijven.

Ik raad je aan het te lezen en achter te blijven met dezelfde vraag als ik. Hoe nu verder? Dat is aan jou als lezer…‘

‘Geweldig hoe jij verhalen kunt vertellen en je bent echt een meester hoe jij je personen kunt beschrijven.’

‘Je boek in één keer uitgelezen. Ik kon mij vanaf het eerste moment helemaal met de hoofdfiguur inleven. Wanneer komt je volgend boek uit?’

‘Wat kun jij meesterlijk een verhaal vertellen.’